door Marscha van Noesel
Aanwezig: Harm, Gerard, Robert, Marion, Conny, Eke, Marijke van P., Margot ,Marijke R., Jeanine, Annet en Marscha.
Afwezig: Josje en Nasima
Met begeleiding van Anneke Wilbrink
Thema : Bomen
‘Het spel van het schilders avontuur’
Bij de koffie (met koek van Gerard) deed Anneke Wilbrink, onze docent voor deze dag , kunstschilder uit Zwolle, haar passie en drijfveren voor de schilderkunst uit de doeken. Ze ondersteunde haar verhaal met een expositie van haar werk. ’Ik schilder vanuit mijn gevoel steden, oud en nieuw. Ik houd van tegenstellingen. Ik wil er doorheen kunnen kijken, alsof je er zelf loopt, je de stad beleeft. Er moet beweging in zitten, ik wil ook iets van geheimzinnigheid overbrengen.’
Voor haar is het schilderen heel persoonlijk, het verbeelden van je eigen leven, veel beweging, veel te zien, maar ook diverse tinten blauwe lucht er door heen laten vallen. ‘Ik speel met kleur. Het is steeds weer een avontuur, je weet niet wat het wordt, soms zie je door de bomen het bos niet meer. Dan draai ik het werk om en dan zie je het weer anders. Het kan weer een start zijn voor iets anders. Je schildert het beeld in je hoofd, je schildert bloesem, maar dan niet netjes erin zetten, maar je slaat het erin.’ Wat op het doek komt is een beeltenis van jezelf, het landschap in je hoofd. Licht werkt alleen als er ook donker is, strakke lijnen werken als er ook beweging is. Het is het spel van het schilder avontuur, wat boeit. Bij mij is eigenlijk alles per ongeluk gebeurd.’
Dat was de inleiding. Iedereen ging gemotiveerd aan het werk begon soms met een doek dat al thuis was voorbewerkt. Voor sommigen moet het in het bijzonder een uitdaging zijn geweest, want vooral Robert stapte uit zijn portret-comfort zone en schilderde een landschap met bomen en een uitgestrekte zandvlakte.
De soep van Marijke van P. zorgde voor de broodnodige hartverwarming waarna iedereen weer stevig door werkte.
Om 14.15 begonnen we al met de nabespreking. Anneke die ons de hele dag had voorzien van bijzonder goede tips van hoe nu verder in het avontuur en waar accenten te leggen en waar lucht en kleur elkaar kunnen versterken, nam het voortouw vanzelfsprekend voor de bespreking. Ze toonde zich blij verrast over de resultaten, zo gevarieerd het thema bomen door ons was opgepakt, wel allemaal bomen maar zoals ook in werkelijkheid zeer verschillende bomen, stammen, takken, bladeren.
Harm: Je werk kan zo naar Belvedère. Bijzonder de weerspiegeling van het blauw in je werk. Een boom ervoor, mooi gelukt. Je kunt er echt verder mee. Er zit een mooie balans in, bijvoorbeeld de overgang van het grijs in de lucht. Niets is er fout aan.
Jeanine: Het is een mystiek werk geworden, bomen staan er, maar ze zijn niet saai geworden, want dat gevaar is er wel als je bomen schildert.
Het is een gevoelig werk, de takjes van de boom zijn mooi van structuur. Het gele boompje midden in staat voor nieuw leven, het werk is klaar.
Gerard: Dit is typisch Groningen, Nieuw-Beerta trouwens. De lucht is prachtig geschilderd. Het is olieverf, wat het een extraatje geeft. Je zou het doek veel groter moeten opzetten. Nog twee pilaren schilderen en dan is het doek echt klaar.
Marijke R: Op de voorgrond kun je nog wat blauwe streepje aanbrengen en dan is het klaar. Het is ook een mystiek werk.
Marscha: De lucht moet wat lichter , de gele voorgrond werkt versterkend. Als je er niet bij kan dan schilder je op de kop, soms zie je het dan ook beter.
Annet
Prachtige tekening, zo verfijnd en gevoelig. Op pastelpapier werkt het prettig, gelaagd, je kan er lang op doorwerken, dus ook later nog weer wat kleur aanbrengen.
Robert: Je werk doet me aan dat van Robert Zandvliet denken, het werk is abstract en toch verbindend, de toetsen met lossen strepen, grillig en gevoelig, je wandelt het landschap in.
Marijke van P: Twee werken. Kijken waar de mooie stukken zitten, de bomen op de voorgrond zijn kundig geschilderd. Op haar tweede doek laat ze zien wat kleur kan doen, je ziet hoe je gezocht hebt, wel horizon, geen horizon ,waar komt het licht, het is nog lang niet af.
Eke: Ook twee doeken, Monet-achtig werk. Het spel van de schilderkunst is ook hier te zien, maar het spelen met vormen en kleuren is niet vrijblijvend. Je zoekt in het landschap waar het licht moet komen, hoe de verf aangebracht wordt , geeft de betekenis. Ruig en gelaagd, dat is schilderen.
Marion: Als je je doek omdraait kun je het soms beter zien waar het licht moet komen. Een beetje wit aanbrengen en je kijkt de diepte in. Je kunt de takken er ook in krassen. Je kan ook een varenblad insmeren met verf en het dan afdrukken op je doek, geeft een leuk effect, zegt Marion zelf overigens.
Conny: Hier zie je hoe het spel met de vormen van belang is voor het resultaat. Het is mooi gelaagd en toch niet druk. Je zou deze printen moeten gaan schilderen. Maar of dat gaat gebeuren blijft een vraag.
En toen was er nog thee, waarna iedereen de biezen pakte.
