Eke maakte kennis met SOUZA tijdens de opening van de expositie “20 JAAR SOUZA” in het Bruggebouw in 2005. De muzikale component van die opening werd verzorgd door het smartlappenkoor “Heerlijk Leed”, waar haar man Jan deel van uitmaakte. Eke ging eigenlijk niet meer naar optredens van het koor, ze kende het repertoire inmiddels wel. Maar Jan meende dat de expositie van SOUZA haar waarschijnlijk wel zou interesseren.
Eke was al jaren lid van de AKE, had daar allerlei cursussen gevolgd en was een beetje ‘uitgecursust’. De twee-en-een-half uur inclusief pauze voelde te krap; dat er altijd weer beginners in de groep zaten bevorderde haar persoonlijke ontwikkeling niet; ze zocht iets anders, maar wat? Terwijl het koor zich installeerde voor het openingsoptreden, liep Eke rond en keek, en dacht: “Daar wil ik bij, dit is wat ik zoek”. Maar hoe pakte ze dat aan? Kende ze misschien een van de SOUZAleden? Ja! Ineke Kerssen! Ineke werd dus aangesproken en die wilde wel informeren of er een mogelijkheid was voor Eke.
Op de fiets naar huis dacht ze echt “YES! Nu heb ik het!”. Het duurde erg lang voor het telefoontje van Ineke kwam waarin ze werd uitgenodigd op een SOUZAterdag te komen kennismaken en zich met wat werk voor te stellen. Najaar 2005 was het; ze kwam en bleef. Het was wel even wennen, ze had aanvankelijk twijfel of ze wel voldoende niveau had. Maar dat ging over. De manier waarop ze door o.a. Wiecher Blaauw werd tegemoet getreden nam de onzekerheid weg. Naast het schilderen zelf doen nog altijd de pauzegesprekken zo goed: uitwisselen van indrukken over bezochte exposities en andere culturele ditjes en datjes met gelijkgezinden, dat vind je nergens anders.
“Schilderen is belangrijk voor me; ik kan me mijn leven niet voorstellen zonder tekenen en schilderen. Als kind tekende ik altijd al. Ik tekende dan met pen en inkt gekke typetjes, b.v. op die mooie witte kartonnetjes uit de verpakking van nylonkousen van mijn oma of in boekjes hele stripverhalen. Na mijn PABO opleiding heb ik LO tekenen gedaan. Daarna vond ik bij de AKE een mogelijkheid om met beeldende kunst bezig te zijn als ontspanning, als hobby. Ik heb aan de cursussen ook veel gehad, met name de aquarelcursus bij Dorry te Winkel die me hielp los te komen van het tekenen en leerde onbevangen kleur te gebruiken. Ook het modeltekenen bij Paul Butzelaar heeft me veel opgeleverd, hij toomde het ‘wilde’ juist weer wat in. Ik vind het leuk om, terugkijkend in mijn mappen met oud werk, te zien wat een ontwikkeling er in zit.
Mijn inspiratie haal ik vaak uit foto’s, gewoon uit kranten of tijdschriften of ook wel zelfgemaakte foto’s. Museumbezoek levert ook vaak inspiratie op. Ik zie dan iets waarvan ik denk:” hé, zo kan je er ook mee omgaan, dat wil ik ook wel eens toepassen”. Soms sta je ook tegenover een werk dat je niet meteen begrijpt maar dat je wel iets doet. Dan houdt de puzzle uit te vinden waar ‘het’ hem in zit me bezig.
Ik werk tegenwoordig eigenlijk altijd met acryl. Ik heb me lang bezig gehouden met aquarel, dat is meer toveren, je laten verrassen door het materiaal. Acryl is makkelijker: je beheerst het meer en kunt er langer in doorwerken. Houtskool en krijt vind ik ook altijd nog lekker om te doen.
Mijn favoriete formaat is GROOT! Ik word beperkt door de afmetingen van de auto en wat daarin past is eigenlijk net te klein. Laatst had ik in Assen een aantal lekker grote doeken gekocht. Ze pasten niet in de auto, dus moest ik ze weer terug brengen, jammer hoor! Ik moet nog eens uitvinden hoe ik op los doek kan schilderen en het daarna opspannen.
Ik had altijd al een verzameling documentatiemateriaal, maar in de voorbereidingscursus op de kunstacademie die ik heb gevolgd, leerden we echt een archief aan te leggen. Wat veel in mijn archief zit is allerlei afbeeldingen van mensen, portretten, structuren.
Nadat de kinderen een voor een het huis verlieten heb ik eerst de kleine zolderkamer als atelier in gebruik genomen en later de grote. Daar heb ik al mijn spullen bij elkaar en kan ik hetgeen waar ik mee bezig ben ook laten staan.”
In het atelier van Eke zit een groot raam op het noorden, Er staat een ezel en er is werkruimte en bergruimte genoeg. Er staat een stereotorentje, maar ook een draaitafel om dierbaar vinyl te kunnen afspelen, Bach maar ook Franse chansons. “Als ik echt bezig ben hoor ik het op een gegeven moment helemaal niet meer!” zegt Eke.
“Ik schilder wel eens ‘op locatie’, dit jaar nog een heel leuke dag in Zweeloo met een groepje SOUZAers. Met een vriendin ga ik ook wel eens een dagje ergens schilderen. En voor een opdracht heb ik ooit het zandgat bij de Emmerhout op locatie geschilderd ’s Zomers bezoeken we graag het festival in Charmes (Fr.) waar ik buiten schilder of iets anders op het gebied van beeldende kunst doe terwijl Jan zich in het muzikale deel van het gebeuren stort. Iets soortgelijks doen we ook wel met Pinksteren bij “Buitenkunst” in Elp. Daar kampeer je op een terrein van Staatsbosbeheer en zijn er overdag workshops beeldende kunst, theater en muziek en ’s avonds presentaties van de resultaten.
De kunststroming die me het meest aanspreekt is het expressionisme, zowel Der Blaue Reiter als Chagall en van Gogh.”
Is er een verband tussen de expressionisten en de door Eke meest bewonderde kunstenaar Per Kirkeby? Veel van zijn werk spreekt haar heel rechtstreeks aan. Wham! Full in the face! Nader bekeken valt haar dan op dat zijn achtergrond als geoloog zichtbaar is in zijn werk, in de gelaagdheid ervan.
De aquarellen van Dorry te Winkel vindt Eke ook prachtig.
Verder zag ze onlangs in het Paleis voor Schone Kunsten in Antwerpen een geschilderde middeleeuwse madonna met kind die in eerste instantie volkomen hedendaags aandeed, heel dichtbij was.
Een heel aansprekend kunstproject kwam ze tegen op een tentoonstelling in Emden in 2008. De Engelse beeldhouwer David Nash maakte een houten bal die hij vervolgens in een rivier gooide waarna hij over een heel lange periode volgde wat er met de bal gebeurde op zijn tocht downriver. (Ook op internet te vinden)
Realisten als Herman Gordijn boeien soms ook bijzonder.
Laatst bezochte expositie was die van Per Kirkeby in Duesseldorf. Prachtig!!! Nadat Eke langdurig een boek over Kirkeby te leen had gehouden was het heerlijk het in het echt te kunnen zien. De tentoonstellingscatalogus is voorlopig een favoriet boek.
