Marijke van Proosdij

Marijke kwam bij SOUZA op aanraden van Wiecher Blaauw, collega bij het Hondsrug College. Hij had wat van haar werk gezien en dacht dat SOUZA wel iets voor Marijke kon zijn en Marijke iets voor SOUZA. Dat bleek te kloppen. Marijke is vanaf toen, het seizoen 1996/97, SOUZAlid.

Als kind tekende ze al graag. Op de middelbare school vond ze het vak tekenen erg leuk en dacht ze er zelfs een tijd over om naar de AKI in Enschede te gaan.
De uiteindelijke keuze was een opleiding voor het onderwijs.
Pas toen ze met haar gezin in 1982 in Emmen kwam wonen ging Marijke op zoek naar mogelijkheden om zich op schildergebied verder te bekwamen.

“En dan kwam je vanzelfsprekend bij de AKE terecht. Ik heb cursussen gevolgd bij Dorry van de Winkel, Joke van der Veen, Edith Stoel, Paul Butzelaar en van iedere docent leerde ik wel iets speciaals. Van Edith leerde ik bijvoorbeeld om gewoon door te gaan als ik mijn werk niet goed vond: gewoon nog een laag en weer verder, ik doe het nog steeds. Bij de AKE heb ik ook een cursus gom-batik techniek gevolgd. Ik vond het geweldig en werk er nog steeds mee”.

Marijke wordt voor haar werk geïnspireerd door gedachten, (reis)ervaringen, iets wat ze leest, de natuur en daarin dan vooral het licht. Ze schildert met acryl op doek en, voor de gom-batik techniek, met olieverf op dik aquarelpapier. De laatste tijd maakt ze ook glassculpturen, waarvan een aantal op door haar beschilderde panelen gemonteerd zijn.
“Glas vangt altijd licht, dat boeit me erin”.
Foto’s uit kranten of tijdschriften vallen haar op door de compositie, het kleurgebruik of het licht/donker erin.Die kunnen dan als start dienen voor een schilderij en worden daarna weggelegd.

“Zo gebruik ik soms ook eigen foto’s. Van schilderijen bekijken krijg ik altijd zin om zelf te schilderen, maar niet om na te schilderen.
Ik heb een mooie werkruimte/atelier boven de carport met een flink raam op het noorden. Er staan twee ezels en een tekentafel, er zijn boekenkasten en er is opbergruimte voor mijn materialen. Als verjaardagscadeau kreeg ik een heel praktisch keukenblokje zodat ik ook kwasten kan wassen en uitspoelen. De ruimte is groot genoeg om ook op de grond te werken, wat ik ook vaak doe.
Er staan twee bureaus want het is een werkruimte waar ik ook de administratieve kant van mijn coachwerk doe, dat moet nou eenmaal ook gebeuren”.

Marijke schildert wel op locatie, heeft b.v. deelgenomen aan schilderdagen in Zweeloo. Ook met SOUZA buiten schilderen was vaak leuk. In haar woonomgeving Parc Sandur zijn veel plekjes, o.a. bij het water, die uitnodigen tot het maken van tenminste een schetsje.

Kunststromingen waar Marijke verwantschap mee voelt zijn  het impressionisme als het expressionisme.
De impressionisten hadden, net als zij, een bijzondere interesse voor het licht in de natuur. De expressionisten werkten in de eerste plaats vanuit het gevoel, wat ook haar eigen streven is.

Kunstenaars die Marijkes werk beoordeelden zeiden wel eens: “Je wilt teveel op één doek”. Nu heeft ze al diverse series gemaakt van meerdere doeken met één thema. Zo is ze nog lang niet uitgeschilderd over het thema ‘De kracht van water’.

Marijke bewondert de schilder Jeroen Krabbé vooral om zijn landschappen. Sam Drukker, kunstenaar van het jaar 2011 en bekend om zijn mensfiguren en portretten, is een andere favoriet. Waarom het werk van waddenschilders haar bijzonder treft laat zich raden, het gaat over water en licht.

Haar laatste museumbezoek bracht Marijke, samen met nog tien SOUZAers, aan Museum Insel Hombroich in Neuss/Holzheim. Ze vond het een zeer rustgevende plek waar het puur om de kunst gaat, niets leidt af. De architectuur en de natuur daaromheen, het ontbreken van informatieve bijschriften, het natuurlijke licht door de glazen daken, dit alles maakt dat de collectie in al zijn diversiteit bij de kijker ‘binnenkomt’. Ze bezocht ook de nabijgelegen Langen Foundation, die meer lijkt op andere moderne musea in gebouwen van bijzondere architectuur.

Marijke wil nog wel iets opmerken over SOUZA: ” Ook als ik weinig tijd had werd ik door SOUZA gestimuleerd om toch te blijven schilderen. Ik leer er van de docenten die we uitnodigen maar ook van medeSOUZAleden. En verder is het heerlijk vrij!